İLK SEVDİĞİM ADAM – m.z (yeniden doğuş)
Ama…
Gölgeler ne kadar derinse,
Güneş de o kadar yakındır.
Düştüğüm her karanlıkta
Kendi ellerimle kendimi topladım.
Kendi kalbimi sardım.
Kendi nefesimi buldum.
İlk sevdiğim adam…
Sana olan aşkım hâlâ içimde bir yara,
Ama artık beni öldürmüyor.
Artık onu aramak zorunda değilim,
Çığlıklarımı sessiz duyan yoksa da
Ben kendi sesimi duyabiliyorum.
Canavara yenildiğini gördüm,
Ama ben…
Kendi içimde bir savaş başlattım.
Ve kazandım.
Artık düşmüyorum,
Artık boğulmuyorum,
Artık yaşamakla ölmek arasında sıkışmıyorum.
İlk sevdiğim adam…
Senin yokluğunda,
Kendi varlığımı keşfettim.
Ve artık kimse, hiçbir gölge
Beni benden alamaz.
Ben varım.
Ben dimdik ayaktayım.
Benim kalbim hâlâ seviyor…
Ama artık kendimi.
m.z
Mira ZeynepKayıt Tarihi : 16.11.2025 11:23:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!