İlk Nefes, Son Nefes Gibi Şiiri - Onur G ...

​Bir an, bir ömür. Bu nefes bana mı ait, yoksa size mi uzanan bir köprü? Babayım diyorlar bana, bilmediğim bir coğrafyada yol gösteren. Elimde bir harita, üstünde silinmiş yollar, fırtınaya tutulmuş yıldızlar. İlk kez görüyorum bu yüzleri, bu parmak uçlarını, bu masum gözlerde yankılanan kendi hayalimi. Bilmiyorum, yarın hangi rüzgarla savrulacak tohumlar, hangi toprakta yeşerecek umutlar. Biliyorum tek, bu sevda iliklerime işlemiş, bir yemin gibi, bir sancı gibi.
​Kendi çocukluğum bir sis perdesi ardında, soluk bir anı. Şimdi sizler, yeniden doğuruyorsunuz beni. Dudaklarınızdan dökülen her hece, yaralarımı kanatıyor, eski acılarıma merhem oluyor. Bazen bir yabancı gibi bakıyorum kendime, bu yorgun bedende saklı kalan o genç adam nerede? Nerede o hayaller, o isyanlar, o fırtınalar? Şimdi yerini sessiz bir kabulleniş almış, bir sevda ateşiyle yanan sessizlik.
​Öğretiyorum size, ama en çok siz öğretiyorsunuz bana. Sabrı, affetmeyi, yarım kalmışlıkları sevmeyi. Bazen bir yaprak gibi titriyor ellerim, düşecek sanıyorum sizi. Oysa dallarınız kök salıyor derinlere, rüzgarlar esse de sarsılmayacak bir dirençle. Ben bir gölgeyim belki de, gölgenizden beslenen, varlığınızla anlam kazanan. Güneş olsanız, ben o ışığın ardındaki ilk karanlık.
​Hüzün bir kumaş gibi kaplıyor içimi, bir sabah sisi gibi çörekleniyor ruhuma. Kaybetme korkusu, bir hançer gibi saplanıyor kalbime. Çünkü siz benim canımsınız, benim ölümsüzlüğüm. Bu kirli dünyada, sizin melek kanatlarınızı nasıl koruyabilirim? Hangi duvarlar örerim, hangi siperlere saklarım sizi? Bilmiyorum. Sadece biliyorum, bu sevda, bu koruma içgüdüsü, bir dağ gibi dimdik ayakta duracak.
​Dramatik bir sahne sanki hayat, her anı bir oyun. Ben başrol oyuncusu, ama rolümü ezberleyememişim. Bazen ağlıyorum, bazen gülüyorum, bazen de sadece susuyorum. Suskunluğumda saklı, söyleyemediğim binlerce kelime. Sizin her bir adımınız, benim için bir zafer. Attığınız her adımda, yeniden doğuyorum, yeniden öğreniyorum yaşamayı.
​Biliyorum, yarınlar belirsiz. Belki yollarımız ayrılacak, belki yorgun düşeceğim. Ama ne olursa olsun, bu sevda benimle birlikte ölecek. Bu babalık, bu sahipleniş, bu kayıtsızca sunulan hayat, sizinle birlikte sonsuzluğa kanat çırpacak. Çünkü siz benim ilkimsiniz, siz benim sonumsunuz. Bu hayatı sizinle birlikte, bir ve ilk kez yaşıyorum. Ve her zerremle, her nefesimle, sizi sevmeye, sizi korumaya, size inanmaya devam edeceğim. Ölene dek.