İlk Gelenler Şiiri - Necati Yazgan

İlk gelenler! Bir avuç şan ve zafer kafilesi!
Fethi tebşîr eden en şanlı haber kafilesi!
Yurdu otlaksız, ümîdsiz bırakan zelzelenin,
Çıkarak bir gün içinden iki üç bin senenin,
Susamış rûhlarınız koştu uzak bir denize,
Şimdi çepçevre deniz ülkesi yurt oldu size.
Bahtınızdır getiren sizleri en son buraya,
Tâ Pamir’den inip at sürdüğünüz Marmara’ya.

İlk gelenler ki hadîsin bilinen orduları,
Vatanın fethine memûr edilen orduları.
Geldiler atlarının sağrısı yanmış terden,
Ufku bahtındaki dünyaya doğan yerlerden.
Vuruyor herbiri küfrün kocamış devletine,
Her gelen kayseri baş eğdiriyor savletine
O gazâ ruhuna meclûb olunan çağ neydi!
Bir zamân şanla yaşanmış ulu feshâneydi!

Kızılırmak, Yeşilırmak ve Uzunyaylâ gibi,
Vatanın renkte doğar, zevkte yaşar her ismi.
Dağının göklere ser çekmededir karlı başı.
Kurtuluş Harbi’ni verdiyse de, efkârlı başı
Karlı dağlar gibi mağrur ve mehâbetliydi,
Fethe ilk geldiği günler gibi heybetliydi.
Son sukûnette yaşar bin senenin mîrâsı,
Onu fâtih edecek cedlerinin hâtırası.