İlk Buluşma, Şiiri - Çağdaş Öztürk

Geçmişte nasıl getirdiyse Davut’a, Musa ve İsa’ya Rabbinden haber
Vakit yeniden gelmişti, Hira’da Nur Mağarasında idi bekleyen bu sefer;

Güzel bir insan suretinde, ışıl ışıl nurlar saçarak göründü Namus-u Ekber
Hayret ve korku sarmıştı her yanını, şaşkındı ve ürpermişti peygamber;

Tatlı ama gür bir seda ile “Oku! ” diye hitap etti vahiy meleği Cebrail
“Ben okuma bilmem! ” dese de peygamber, bildi ki bu sıradan bir şey değil.

Sarılıp kucakladı Muhammed’i ve sıkıp bırakarak Cebrail; “Oku! ” buyurdu
Yaratılmışların en üstünü olan ise şaşkın “Ben okuma bilmem! ” diyordu.

Cebrail, ikinci kere Kâinatın Efendisini kucakladı ve sıkıp bırakarak dedi ki ”Oku! ”
Bir tuhaf oluyor, sıkılırken genişliyordu Resulün göğsü, ama azalmıyordu korku;

Muhammed,“Ben okuma bilmem, söyle ne okuyayım? ” diyerek döndü Cebrail’e geri
Ve Cebrail söylemeye koyuldu Alâk Sûresinin ayetlerini inleterek göğü ve yeri:

'Yaratan Rabbinin ismiyle oku! O Rabbin ki, insanı bir kan pıhtısından yarattı.
Oku! Rabbin sonsuz kerem sahibidir. O, insana kalemle yazmayı öğretendir.'

Kâinatın Efendisi, konuştuğu lisanla inen âyetleri harfi harfine etti tekrar
Cebrail ise birden bire kayboluverdi ilk vazifesinin bittiğine verince karar.

İbret:

'Yaratan Rabbinin ismiyle oku! ” dur İslamın ilk emri dikkat ederseniz
Bu emre göre, yaptıklarınız hep azdır okumaya ne kadar önem verseniz.

Anlaşıldı mı acaba hep bizim başımıza neden geliyor bunca felaket
İlk buluşmada emredilene itibar etmeyenlerle dolup taşmış memleket!

Vatan kimlere emanet?