İlk Aşk - Öykü Şiiri - Yorumlar

Birinci Bölüm

Çocuk gözüyle bakılıyordu köyde ona hala. Köy kahvesine girmesine izin veriliyor fakat akşam üzeri altı olunca kahveden çıkarılıyordu. Benimsediğini sandığı durum dokunmaya başlamıştı Ömer’e. Ne de olsa on beş yaşındaydı artık ve kocaman adam olduğunu düşünüyordu. Yine böyle bir akşamüstü oynadıkları okeyin tamamlanmasına izin verilmemişti Ömer ve arkadaşlarının. Hakan ve Tümer evlerine gitmeleri gerektiğini söyleyerek ayrılmışlardı Ömer ve Murat’ın yanından. Akşam karanlığında iki arkadaş ne yapabileceklerini, nereye gidebileceklerini düşünerek yürümeye başlamışlardı köyün toprak yolunda. İlkbahar gelmişti köye. Havalar ısınmaya başlamış, ayva ağaçları şimdiden çiçeklerini açmıştı. Kışa nazaran yapılabilecek birçok şey vardı ama yine de sıradan bir köy yeriydi işte… Akşam olunca hayat durur, herkes evlerine çekilirdi. Hava karardıktan sonra kahveden başka gidilebilecek başka yer yoktu. Yürümekten yorulan iki arkadaş ertesi gün buluşmaya karar vererek evlerinin yolunu tuttular.

Gürbüz bir çocuktu Ömer. Girişken, lider ruhlu bir yapıya sahipti. Arkadaşlarıyla bir araya geldiklerinde oynayacakları oyun hakkında veya yapabilecekleri başka şeyler konusunda herkes fikrini söyler fakat Ömer’in istediği olurdu her zaman. Kavgacı, önüne geleni döven, serseri ruhlu birisi değildi ama akranları hatta yaşça kendinden büyük olan çocuklar bile korkarlardı ondan. Bir kere kızmaya görsün Ömer; kaşlarını bir çatar, dişlerini, yumruklarını farkında olmaksızın öyle bir sıkardı ki, Ömer’i bu haliyle bile görmek istemezdi arkadaşları.
Murat, tüm çocuklar arasında en sevdiği arkadaşıydı Ömer’in. Okula birlikte giderler, okul dışındaki öğleden sonraki zamanın tümünü birlikte geçirirlerdi. Okula başladıkları ilk günden beri böyleydi bu.