Beri gel uzak canlar beri gel
Dikenler yoktur elimde benim
Geri gel küsen günler geri gel
Garazım kinim dilimde benim
Baharlar bile ıslak çarpar bağrıma
Yüreğin duvarları mahmuzlamalısın
Göz bebeklerinmden zincirlenmelisin
Bir akşam güneşi hüznüyle ayrılmalı ufkumdan
Ve bir ilkbahar sabahı gibi neşe ile doğmalısın
Yanan dağların söndüde ateşi
Bir bağır alevi sönmedi gülüm
Yaram uç verdi yaram çıban başı
Arttı ağrılar dinmedi gülüm
Şimdi kırıp yıkmaların demidir
Var eden güldürmeyecek yüzünü
Ömrümden güneşimi söktüğün için
Dinmeyecek ağrın dinmeyecek sızın
Yemyeşil ormanlarımı yaktığın için
Ömrün yarısı bahar olur yarısı kış olur
Salınır gider insan sanırsın
Büker belini sende tanırsın
Bırak çayıra koşsun anırsın
Büker belini sende tanırsın
Varıp gitmeliyim senden ırağa
Çıtlamasın közüm koru ya benim
Ne nefesmiş be çıkıp gitmedi
Terim teneşirde kuruya benim
Öğünse yeridir seni yaradan
Ne anlıyor nede dinliyorsun
Taşa kuşa koşan itler gibisin
Ağzında gem Gözünde gözlük
Arabaya koşulmuş atlar gibisin
Ne sistemin var nede kuralın
Kalmadı günlerin tadı
Tütersin başımda özlerim seni
Her ne ise bunun adı
Tütersin başımda özledim seni
Dalından kopar kuru yapraklar
Gelip geçen bizim ömürüz
Kurumuş bir dal giyiz sanki
Ne geleceği ne belli ne gideceği
Yedi kat yabancı el gibiyiz sanki
Esti güz Yelleri dalımızı kırdı
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!