Beri gel uzak canlar beri gel
Dikenler yoktur elimde benim
Geri gel küsen günler geri gel
Garazım kinim dilimde benim
Baharlar bile ıslak çarpar bağrıma
Yanan dağların söndüde ateşi
Bir bağır alevi sönmedi gülüm
Yaram uç verdi yaram çıban başı
Arttı ağrılar dinmedi gülüm
Şimdi kırıp yıkmaların demidir
Yüreğin duvarları mahmuzlamalısın
Göz bebeklerinmden zincirlenmelisin
Bir akşam güneşi hüznüyle ayrılmalı ufkumdan
Ve bir ilkbahar sabahı gibi neşe ile doğmalısın
Var eden güldürmeyecek yüzünü
Ömrümden güneşimi söktüğün için
Dinmeyecek ağrın dinmeyecek sızın
Yemyeşil ormanlarımı yaktığın için
Ömrün yarısı bahar olur yarısı kış olur
Salınır gider insan sanırsın
Büker belini sende tanırsın
Bırak çayıra koşsun anırsın
Büker belini sende tanırsın
Varıp gitmeliyim senden ırağa
Çıtlamasın közüm koru ya benim
Ne nefesmiş be çıkıp gitmedi
Terim teneşirde kuruya benim
Öğünse yeridir seni yaradan
Hani gülüdün dikenmi oldun
Böylemi dost gülün böylemi
Bir sözünle dana attı buzağılar
Bu nasıl söz dost dilin böylemi
Kabus gibi kaldın aynımda
Bahçende sevda çiçekleri açmıyor
Yaban otları basmış göz bebeklerini
Ölümü seçiyorda yaşamı seçmiyor
Gözleri kör kulakları sağır
Ölü bir beygirin sağrıları kadar
Bir başına kalmak varmış dünyada
Bilmediğin göllere dalmamalısın
Uçsuz denizlerde belirsiz rotada
Dümensiz yelkensiz kalmamalısın
Kuş kadar aklın yok imiş meğer
Vatanını ilini sattın şerefsiz
Selamın bile elin dilinden
Farkındamısın battın serefsiz
Aklın izanın ipotek bugün
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!