İlhamtihar Meleği Şiiri - Efecan Kıymaz

Bu derya deniz,
Bu çiçekler böcekler,
Ömürleri benden uzun,
Hepsi benden sonra ölecekler.

Yazık ediyorum desem de,
Kendi prangam elimde,
Açılırdı biraz sevgi ile,
Ama burda çürüyorum.

Oysa o kadar basit hayat,
Basit insanlar, hayaller,
Aşması basit duvarlar,
Ama yalnız yapılmıyor o yüzden
Aştığım her duvarın üstünde içerek,
Ölmeyi düşlüyorum.

Eminim bir avuç insan fikrimi değiştirecek,
Zehirlenmiş aklıma panzehir zerkederek,
Yeni umutlarla kandırıp beni,
Ruhumun hastalığını nüksettirerek,
Kurtuluşu geciktirecek.

Benden ne bekliyorsunuz?
Bir sonu vardır her şairin şiirler gibi,
Bir gece ansızın kapım aralanacak,
Önde son şiirimin sonu için ilham,
Hemen arkasında benim sonum için intihar meleği.
Arkalarından gitmek için beklediğim annemle babam,
Beni öbür tarafta görünce ''Oğlum neden?'' diyecekler.