İlahi yansıma 1 Şiiri - Ayhan Ulu

YANSIMA

İhanetini,
şarap bardağına yansıyan bir gölgede gördüm.
Kırmızıya bulanmış bir yüz,
yanında bana yabancı bir omuz,
ve senin "tatildeyim" diye gönderdiğin fotoğraftaki gülüş ve o bardaktaki senin göremediğin ,fotoğrafı yolladıktan sonraki farkındalığın benimde gördüğümü farkettiğin andaki ruhsal çöküntün ilahi yansıma …
O günden sonra
ben artık aynı adam değildim.

Yansımaydı bana kalan,
sessiz, buz gibi bir yansıma.

Her yudumda acının tadı,
her nefeste senin adın eksildi içimden.
Bir masanın kenarında,
yarım kalmış bir kadeh gibi durdum,
dönemedim geriye.

Yansımaydı bana kalan,
parçalanmış, unutturulmak istenen yansıma.

O adam kimdi,
o omuz kime aitti,
sana dokunan hangi ellerdi,
artık bilmiyorum…
Bildiğim tek şey:
bir yüreği yalanla boğmanın,
en soğuk ölüm gibi olduğuydu.

Yansımaydı bana kalan,
her seferinde kanatan yansıma.

Senin oyununun içinde
ben kayboldum.
Bir labirent,
çıkışı olmayan bir karanlık,
sahnesi boş bir tiyatro kaldı geriye.
Ben, rolünü kaybetmiş bir oyuncu gibi
kendimi seyrettim,
çaresiz, sessiz, yaralı.

Yansımaydı bana kalan,
kırık aynalarda çoğalan yansıma.

Şimdi söylüyorum sana:
İhanetin bedeli,
sana dokunan hiçbir kelimeyle
ödenmez.
Ben susarak öderim,
sen yalnızlıkla.
Ben gölgeme sığınırım,
sen kendi yalanlarına.

Ve yine de…
gecenin en derin yerinde,
kapatamadığın gözlerinde,
unutamadığın bir yüzde,
hatırlayacaksın beni.

Çünkü bardağa düşen o an,
çünkü bir kere açılan o sır,
çünkü kalbime saplanan o acı
hep aynı kelimede yaşayacak:
İhanetini şarap bardağına yansıyan yüzde gördüm,
Yansımada.