İksir Şiiri - Dağlar Özügüç

Ne zaman sana varsam, yıkılır içimdeki gölgeler,
Sen, içimdeki karanlığa dokunan o ince ışığın
Kendini kolay belli etmeyen mucizesisin.
Rüzgârın gül bahçesinden taşıdığı bir koku
Dinlendiren,teskin eden,hatıraları uyandıran
Tazelik oluşturan bi iksir gibisin
Adını her mısramda bulmak,
Seninle güne iştiyakla başlamak
Bunlar benim için çok taze duygular
Belkide henüz hazır değilim bu hissiyata
Hakikati bir anda böyle anlamak
Bir ilgiyi böyle büyüten duyguya
Bu kadar erken sahip olmak,
Sanırım bu benim yazgım,
Korkum teslim oldukça çoğalacak bir derin yalnızlık
Ama ben sensizliğe sığamam,ki
Sensiz bir ânın sonsuzluğa denk düştüğünü
Anladığım gün ben biterim