İkna edemiyorum kalemimi,içse mürekkebi iz bıraksa satırda.
Zifiri bir karanlıkta yol alırken elinde,çıkmam ben satırlara!
Astarın aydınlık olması gerek,göz aktarsın desenimi hafızaya.
Gözyaşlarım damladı daha önce sevdayla yazılmış satırlara.
Dağılmış,okunmuyor hiçbir hece,dönüp yazmak istesem devrik kalır her cümle.
Gel ey yüreğimin tercümanı,bir kez sarılsam boynuna bin kez dalsam hülyalara..
Çok yakınım artık sana,yıldızlar kadar elini uzattığında damlarım avuçlarına.
yol kenarındaki
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.
Devamını Oku
yağmur mazgallarını
kumbara sanıp
harçlığımı atardım
bu yüzden en çok
denizden alacaklıyım.




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta