İkna edemiyorum kalemimi,içse mürekkebi iz bıraksa satırda.
Zifiri bir karanlıkta yol alırken elinde,çıkmam ben satırlara!
Astarın aydınlık olması gerek,göz aktarsın desenimi hafızaya.
Gözyaşlarım damladı daha önce sevdayla yazılmış satırlara.
Dağılmış,okunmuyor hiçbir hece,dönüp yazmak istesem devrik kalır her cümle.
Gel ey yüreğimin tercümanı,bir kez sarılsam boynuna bin kez dalsam hülyalara..
Çok yakınım artık sana,yıldızlar kadar elini uzattığında damlarım avuçlarına.
Başımı kaldırdım semaya,karardı gözlerim seslenemedim yıldızlar kadar yakınıma!
Zemine bağırdım,sesim yankılandı arşın sonsuz boşluğuna.
İnleyen bir ses,dur gelme üstüme;sancım var yüreğimde...
Edremit.
Kayıt Tarihi : 3.12.2025 23:31:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!