İklimi Sürgün Zambak Şiiri - Rafhet Candan

Sessizlik, bağırıyor anları
güneşin eşarbını bağlıyor yüzün
yorgun ülkenin düşlerinde
gülümse!
nasılsa deniz kardeşi gökyüzünün

elimde ışığın coşkusu
yanımdan ayırma sıcaklığını
masumluğunu haykırıyor kırlangıçlar
yosunlu bir partiye doğru kurbağa
zemheriye düşen yanı gölgenin

gece ağırlığını üzerime devirdi
kabusunda çürüyor demirin tadı
hiç keyfi yok bugün dağların
habercisi kirlenmiş rüyalar kol geziyor
gözlerindeki gül düşüyor denize

hissetmiyorum artık yağmurun ıslaklığını
yakasını ilikliyor acemi iklim
sevince batıyor diken diğer yakadan
çıbanım, patlamayan şark’ın üstünde

karanlığını bağla dikenimin diline
susuzluğumu zamanın tuzuyla sula
yalağına düşür ısırgan otlarımı
dirilsin sevinç gün doğuşunda

gece devriyeleri yıldızların peşinde
kaşıyor habire sabahın yarasını
bereket ki döllendi yatağında kumrular
kelebekler yedi günde yedi bin yılı
sürüldüğü iklimde kavrulan zambak
Irak’ta, Filistin’de bir çocuk kadar yaşar

annemin yaşama değen elleri
öpüyorum zahmeti kırgın dalından
bağışla, düştüm hayattan