Net bir tarih veremem ama ne zaman öleceğimi söyleyeyim.
Ben mutlu bir günümde öleceğim.
İkindi vaktinde,
İlkbaharda, çiçekler açmaya başladığında,
cemre havaya düştüğünde, papatyalar koktuğunda öleceğim.
Kuşlar cıvıl cıvıl ötüşürken,
gökyüzünün maviliğinde uçuşurken öleceğim.
En mutlu günümde öleceğim.
Kimse ölmemin matemini doğanın güzelliklerine bağlamayacak ama ben muhakkak o gün, tam da o sebepten öleceğim.
Mutsuz olduğum gün ölmem,
Muhakkak o mutsuzluğu yaşamam gerekecek çünkü.
Ölmeyi en çok istediğim günler ölmem,
öldürmeyen acıları görmem gerekecek.
Sevdiğimin koynunda, kollarında, bir an da.
Ölmeyi en çok istemeyeceğim gün ölüm öpecek dudaklarımdan.
Kalbim paramparça, darmadağın olduğum gün, beklediğim ölüm gelmeyecek çünkü biliyorum beklerken gelmiyor,
gelecek olan ölüm bile.
Şimdi,
Öldüğüm günün güzelliklerinin tadını çıkarın.
Gözünüz aydın,
Bir çok sebep bırakacağım sizlere mutlu olmak için.
Kayıt Tarihi : 19.2.2020 00:55:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi Kelebek Hazretleri Kitabında

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!