İkinci Gözler Şiiri - Salih Gürses

Işığın yüzüme dokunuyor yine uzaklardan
Her kaybolduğunu sanmamda
Ansızın tekrar beliriyor.
Birçok yalan misali peş peşe

Hafiften gelen özlemin o kadar ağır ki
Nefesimi kesiyor usulca
Kalemimin mütemadiyen gözleri doluyor
Ağlıyor tekrardan seni sayfalara

Her ziyaretini son sanmak o kadar zor ki
Güzel hayallerimin yüzü sensin.
Atamadığın illet bir hastalık
Kurtulmaya çalıştıkça daha da içine çeken
Lanet bir bataklık bu

Seninle özgürdüm güzel ceylan
Yanı başımdaysan güçlüydüm.
Asildim aynalarda bir zamanlar
Bağdatıma yağmalar uğramamıştı daha
Olmayışların henüz yaralamamıştı
Göz kapaklarımda sen ol istiyordum.
Sen ise gözlerim oldun.
Beraber bakıyoruz artık hayata