İkinci Bir Hayat Şiiri - Ayşe Oktay

Kimsenin beni istediğim gibi sevmeyeceğini biliyorum.
Ve elimde bitki çaylarım,
Ağrılarımı ovuştururken öleceğimi.
Üzerimden zaman geçti benim.
Kemiklerim çatırdıyor sayamazsınız.
Hem böyle de güzelim değil mi?
Öylesine iyimserim ki anlayamazsınız.
Düşman kıran kahkahalarım yanıltmasın
Kalbimin duvarlarında inşaat var giremezsiniz.
Cesaret verir belki gülüşüm
Kinden duvarlarım var geçemezsiniz.
Soludukça tükenen bir şey benim nefesim.
Nefesimde gezinen rüzgârlar var
Büyülüdür hem korkuludur.
Benim yöremde akşamları yıldızlar aydınlatır evleri.
Odam inadına karanlıktır ve rutubetten uyunmaz geceleri.
Masamda hayat bulan ikinci bir dünya:
Şiirlerim, romanım, kaku ve tütü de orada.
İnanılmaz kalabalığız yetişemiyoruz hayata.
Sorsalar çok meşgulüz ki biz…
İncir çekirdeğini doldurmaz akışımız.
Bu tarafta para etmiyor çabalarımız
Zihnimizde çarpışan dalgalar var
Her gece yatakta boğan ve her sabah yeniden doğuran
Kavgamız bir kulaç mesafesi
Hem mağrur hem de mağdur biziz.
İkinci bir hayat var bizi ayakta tutan.
Susuz, güneşsiz ve aşksız
Yaşanıyorsa şayet,
İkinci bir hayat var bizi yaşatan.