Yumuşacık pamuktandır
Anaların yüreği
Sarar bütün yaraları
Ya sen yoksan kim sarar
Kim avutur beni
Ateşten sıcak
Sımsıcaktır anaların yüreği
Ne kin tutar
Ne yosun kaplar
Yavrusunu soğuktan korur
Düşmanını yakar kavurur
Ya sen yoksan anacığım
Kim ısıtır beni ve sevdiceğimi
Zamansız gitme be anacığım
Bile diyemeden
Bir şubat ayında
Çağırdın yanına hepimizi
Ne oldu anlayamadık
Kayıp gidiverdin ellerimizden
Beynime kazınmış
Hastanedeki gülüşün
Sanki veda ediyordu gözlerin
Toplamıştın bavulunu
Dönüşü olmayan
Yolculuğa gider gibiydin
Ama bizler hazır değildik
Nasıl hazır olunur ki
Nasıl katlanılırdı ki
Bilmiyorduk hiçbirimiz
Fakat zaman çok acımasız
Su gibi akıp geçiyor
Dünya bir o kadar pervasız
Hiçbir şey için durmuyor
Dönüyor, dönüyor
On iki yıl oldu
Ama silinmedi izlerin
Ne senin gülüşünü unuttum
Nede sevdiceğimin yüzündeki
Acı ve hüznü
İki tane yavrumuz oldu
Seni anlatıyorum onlara
Biliyorum ki görüyorsun bizleri
Bizde unutmadık,unutmayacağız seni
Ruhun şad
Mekanın cennet olsun anacağım.....
26.02.2009
03:00
Kayıt Tarihi : 26.2.2009 03:41:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!