İkili atışma Şiiri - Âşık Enver Gürkani

Benim ile girme sen bu meydana
Seni bu meydandan tez çıkartırım
Ben değer veririm elbet insana
Ne kaş eder nede göz çıkartırım…..Âşık Gürkani

Dilimi oyana buyana bükmem
Sözümü ağzımdan düz çıkartırım
Meydana girince hiç tasa çekmem
Az da olsa bende toz çıkartırım......Osman Ercan

Arif olanları her toplum sayar
Toplumdan dışlanan ayağı kayar
Notasına göre verirsem ayar
Sazımın sesini tiz çıkartırım…….Âşık Gürkani

Bilmiyorsan bağı sakın budama
Kim cevap verecek benim sadama
Şaşırır kalırsın ben ki adama
Kuzuyu gösterir kaz çıkartırım..........Osman Ercan

Duman olur yüce dağların başı
Zaten o dumandır onun sırdaşı
Kırk kişinin çıkarmadığı taşı
Tek başıma yüzde yüz çıkartırım……Âşık Gürkani

Leyla olmasaydı Mecnun olmazdı
Mecnun'suz Leyla'yı kimse bilmezdi
Ben bülbülüm desen yüzün gülmezdi
İlkbahar ayından güz çıkartırım........Osman Ercan

Bulutlarla buluşmaya hastayım
Eğer buluşmasam bil ki yastayım
Ben bir pilot değilsem de ustayım
Uçağın peşinden iz çıkartırım……Âşık Gürkani

Yiğit değerini bilirim ben de
Binbir türlü hüner görsem de on da
Kesmeye hazırdır kılıcım kında
El atıp çekince uz çıkartırım........Osman Ercan

Gürkani’yem bir duygulu sesim var
Şükür ne düşmanım nede hasım var
Kimya konusunda ihtisasım var
Yalçın kayalardan tuz çıkartırım.......Âşık Gürkani

Ercan'ım benimde vardır hünerim
Çıkıp beyaz bulutlara tünerim
Yağmur ile düşüp geri dönerim
Baharı gösterip yaz çıkartırım........Osman Ercan