Şu hayatın baharı,
İki zambak açımı.
Yaprağın dökümüne,
Ulaşır bir sonbahar.
İlk önce daldan eder,
Koparır kanadını.
Sonra 'moruk' derler ya;
Ona misal bir rüzgar.
Derken el ayak tutmaz,
Kuş aralar kafesi.
Sonra akibet belli...
Kucaklar bir sadık yar.
Kayıt Tarihi : 4.5.2006 08:18:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!