İki Yolcu Şiiri - Şair Korawa

En uzak dalında en olgun meyvesiydin aşkın
Sana uzanmak için sevgilim
Ne uçurumları göze aldığımı bir bilsen, şaşarsın!
Ve öyle sandığın kadar da yoktu cesaretim inan
Çekingen ruhum yıllarca
prangalar vurmuştu sevgimin ayaklarına
Bense yürüyemez olmuştum özgürce bir aşka!
İnan canım zincirlerimi bir bir kırarak
İlk seninle koştum ben umuda ve aşka!

Nice acıların emzirdiği bu öksüz kalbim
Yalnızlığın avuçlarında bir mum gibi erirken
Nasıl olduysa oldu
Hayatın keder veren elleri; bizi birbirimize yoğurdu!
Ve ben seninle öğrendim; acılarında durulduğunu
Seninle öğrendim;
Hayata aslında nasılda sımsıkı tutunduğumu
Şimdi bir yol varsa hayatta belli belirsiz kıvrılan
Bilsin ki; artık bir değil, iki yolcusu var ufkunda!