İki Yol Şiiri - Ahmet Nejat Alperen

İki Yol

Dünya Yolu

Bir gülüş gibi doğdu gözlerinde,
Ne gerçeği vardı ne vaadi.
Kalbim, bir kış gibi üşüdü,
Her dokunuşun ardından
Bir boşluk kaldı elimde.
Bir yıldız gibi parladı, sonra kaydı,
Işığı değil, gölgesi kaldı gecemde.
Sevda dedikleri,
Bir rüya imiş meğer,
Uyandıkça silinen,
Tutundukça kaybolan.

Mana Yolu

Senin adın,
kalbimin en derin yerinde yankı buldu.
Ne sesle geldin ne izle,
Ama varlığın, içimde bir güneş gibi doğdu.
Seninle susmak,
Bir secde gibi huzur,
Seninle yanmak,
Bir nur gibi temizlik.
Seninle yürümek,
Zamanı aşan bir vuslat.
Ben sende eridim,
Ve eridiğim yerde seni buldum.
Yollar ikiymiş:
Biri geçici bir iz,
Diğeri ebedi bir giz.