İki Yabancı (Boğaz ve Akdeniz)

Bir zamanlar
Aynı şehirde iki yabancıydık.
Şimdi farklı şehirlerde iki tanıdık.
Düne gitme şansımız olsaydı, karşılaşır mıydık?

Herkesin birbirine yabancı kaldığı bir şehirde, tanımak seni
Demlenmek o gülücüklerde,
O güzel sesle dolmak, ve
Dalmak uyanmak istemeyeceğim bir rüyaya.

Seninle daha kolay yenecektim şu koca şehri
Yaslanıp birbirimize
Temizleyecektik şehrin üstümüze savurduğu kirleri.

Birbirimizi tanıma fırsatı olsaydı o zamanlar
Değerini bilir miydik dersin?
Bakar mıydın yine içten?
Gülümser miydin öyle sıcak?
Yürekler akar mıydı gözler birbirine dokunduğunda?
Sözler dökülür müydü? ..
Susar mıydık?
Haykırır mıydık?
Yüreklerimizi açar mıydık? ..
Belki de severdik
Kimbilir...

Kimbilir,
Belki de aynı şehirde yabancılaşırdık.
Bir bakışın ardından,
Yüreklerin akışını yok sayıp o an’dan kaçardık.
Şu koca şehirden yorgun düşmüş yüreklerimiz serap sanırdı o ışığı.
Yalancı yüreklerden sayardık birbirimizi
Ve terk ederdik daha başlamadan
Terk edip, yüreklerdeki uzaklara giderdik;
O uzaklarda bizi sakladığımızı hiç bilmeden...
Şehrin dumanları
Bir perde gibi kaplardı gözlerimizi

Yabancılaşırdık
Biliyor musun,
Yine yabancı kalırdık...

Hayır,
Hayır,
Ne şehrin dumanı, ne de yüreklerin yorgunluğu kandıramayacaktı bizi
Yabancı kalamayacaktık
Kalamazdık
Biliyorsun
İstesek de olamazdık...

Şimdi, farklı şehirlerde iki tanıdığız
Yarın, iki farklı şehirde iki uzak tanıdık olacağız biz
Ve yazık ki,
Yakınlaşamadan uzaklaşan bir çift yüreğin
Sönüşüne şahit olacak
Boğaz’ın serin suları ve Akdeniz...

***