İki ruh.. Şiiri - Suskun Adam Zeynep

Ruhları evvelden yazılmış iki yabancı vardı;
Birbirlerinin yüzünü hiç görmemişlerdi,
Ama yüzleriyle değil, ruhlarıyla sevdiler birbirlerini.
Gözleri aramaz, elleri dokunmaz,
Ama kalpleri her daim birbirini arardı.

Varlıklarıyla ad koyulamayan bir aşk bu;
Ne isimleri vardı, ne tarif edilecek bir şekil…
Sadece bir varlık vardı, bir bilinmezlik,
Ve iki hasret türküsü gibi yükselen sessiz bir melodi.

Bazen düşlerinde karşılaşır,
Bazen düşüncelerinde el ele tutuşurlar,
Ama gerçek hayatta bir adım bile atamazlar birbirine.
Yine de, eksik olan eller değil,
Ruhlarının birbirine olan yankısıdır.

Birinin sessizliği, diğerinin içindeki fırtına olur;
Birinin gülüşü, diğerinin gözyaşına eşlik eder.
Ve iki hasret türküsü…
Biri diğerinin yokluğunda çalarken,
Biri diğerinin varlığında yanar.

Zaman onları ayırsa da,
Evren önceden yazmıştı bu hikâyeyi;
Ruhları daima birbirini bulacak,
Ve adları olmasa da,
Aşkları varlığın ta kendisi olacaktı.
@dsız..
07 Eylül 2025