İki Metre Kare Evim! Şiiri - Sıdıka Emek

Yatırırlar teneşir tahtasına
Yıkanır bedenim
Sekiz metre kefenim
Baş ucumda ağlar oğlum, yeğenim
Tutulur evde matemim
Koyarlar salın üzerine
Omuzlara binerim.
Yavaş, yavaş
Beklenen yere giderim.
Atarlar üzerime toprak
Biraz çiçek, biraz yaprak
Dualar okuyarak.
Bırakıp giderler ağlayarak
Sırat köprüsünden geçerim.
''Kul hakkı yemedim''derim
İfademi de veririm.
Varsa başka cezam, çekerim.
Biraz soğuk ama
Güllük gülistanlık evim!
Olsun!
Sorumluluk yok, bilirim
Geçim derdi yok, sevinirim
Daha ne isterim.
Bol, bol da dinlenirim.
Güneş doğar ısınırım
Yağmur yağar ıslanırım
Çürür yavaş, yavaş bedenim
İşte benim gerçek evim
Sevdiklerim ve sevmediklerim
Bir gün sizleri de beklerim...