Kurşun 1: Yaralar. Sızım sızım inletir, genç, yaşlı, çocuk dinlemeksizin. Parçalar bedenleri, hayatları, umutları. Ayırır, firak elemi yayar beşeriyete. Amacı, kan görmek, acı vermektir. Kanla dosttur, her dem görüşmek ister onunla. Hedefi, tüketmektir insanlığı…
Kurşun 2: Yaralara tiryaktır. Genci, yaşlıyı, çocuğu kucaklar sıcaklığıyla. Umut kaynağıdır. Hayat onunla yeşerir, sünbüllenir. Ayrılık acısını kaldırır ortadan. Amacı dostluk, sevgi aşılamaktır yüreklere. Acıyı dindirir yaralı gönüllerde.
İnanabilirsiniz! Evet ikisi de kurşun. Fakat, kullanım şekilleri farklı…
Biri, mermi olur konar şarjöre, yiyip bitirir dostluğu haince. Diğeri, uç olur konar kaleme, sevgi tohumları eker kalb-i beşere.
Eve dönmez bir akşam;
Ve gün yüzlü çocuğu,
Sorar: Nerede babam?
Bakarlar, oldu, bitti;
Gelir, derler çocuğa,
Devamını Oku
Ve gün yüzlü çocuğu,
Sorar: Nerede babam?
Bakarlar, oldu, bitti;
Gelir, derler çocuğa,
NUREFŞANIM RABBİM KALEMİNİ DAHADA GÜÇLENDİRSİN
ABİN
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta