İki Kişilik Oyun Şiiri - Şair Funda

En çok ben seviyorum oynamayı;
Tükenmişliğimizin içindeki mağrur duruşu canlandırmayı.
Biz olarak geçirdiğimiz her günün sonunda;
Zafer nidalarıyla bir çarpı daha ekliyorum skor tahtamıza.

Sen sıkılıyorsun bazen;
Ya oynamak istemiyorsun ya da beceremiyorsun.
Şu maskeleri bir türlü sevemedin zaten...
Halbuki biz hepimiz onlar sayesinde devam ediyoruz hayatlarımıza.

İşte bu yüzden bizim payımıza düşen küçük sahnede;
İki kişilik oynuyorum ben,iki katı çirkinleşiyorum.
Karşıma geçip ayna tutmak istediğinde hırçınlaşıyorum
Ben bu kadar üstüne titrerken; sen de hiç olmazsa sahip çık istiyorum dünyamıza.

O yalnız kalmak istediğin saatlerden de nefret ediyorum
Herkes seni depresyonda sanıp,sempati beslerken
Senin nirvanaya ulaştığını biliyorum; ve hayır kıskanmıyorum...
Sadece beni soyutlama istiyorum,bırak çirkinliğim ile yer alıyım yanında.