İki kişi boşuna, çalıştı mihnet çekti; 
Koşturdu gece gündüz tarlaya çalı ekti.
Birisi kazanıp ta, yemeyen yedirmeyen! 
Diğeri ilme amel, kisvesi giydirmeyen! 
Bu iki pinti kişi, hem dünyada yoruldu; 
Ayrıca ahir ette, çetin hesap soruldu.
Onlar hesap verecek, başkaları yiyecek; 
Millet filanca kişi, çok mal yapmış diyecek.
Hele âlimin işi, benzer ışıklı köre; 
Elinde meşalesi, gözü kör nasıl göre.
Mirasçılar hazıra kavga ile kuruldu; 
Paylaşım tamam oldu sular ancak duruldu.
Nasipli, nasipsizden, olmak çok acı vahim; 
Böyle olmaktan koru, bizleri Rahman Rahim.
İlim, amel, ihlâs’la ancak! Mümkündür felah; 
Kereminle ver Rabbim, bulalım sulhu salah…
Kayıt Tarihi : 13.11.2008 10:35:00
 
 
 
 
 Şiiri Değerlendir
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
 
 



Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!