1950- ve hala yaşıyorum ne tesadüf değil mi?
Biz iki kişiydik
Bir erkek bir dişi
Sevgi bolluğunda vurduk
Hançerimizi yoksulluğun kalbine
Güneşimizi engellediler
Çuldan çaputtan elbisemiz
Çerden çöpten evimiz
Yoksulluğun kalıcı kokusu sindi
Sevinç ve özlemlerimize
Öfkemizi biledik usturalarda
Kendimizi doğradık
Biz iki kişiydik
İki baş dört ayak
Başlarda dert ayaklarda yokluk
Yoksulluk korkusuyla dindirildik
Ha Ali,Ha Veli
Ha Ayşe,Ha Fatma
Tarla tapan,vergi,çıban
Belki kapıcı belki de çoban
Doğmadı, doğmadı saraylarda
Senin o yoksul baban
Biz iki kişiydik
Yaşamın kuyruğunda asılı kalan
Kayıt Tarihi : 26.9.2007 21:24:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

öğreticiliği sağlıklayan ilhamınızın şiirini tebrik eder,esenlikler dilerim.Erdoğan Vural
TÜM YORUMLAR (1)