İki Damla Şiiri - Mustafa Erinanç

Ayrılacak mıyız diye soruyorsun bana.
İki damla göz yaşı süzülüyor yanaklarımdan,
Biri sen oluyor, biriyse ben.
Sen dayanamıyorsun düşüyorsun yere.
Arkandan atlıyorum ben de,
Var mıydı ayrılmak yaşamda, ölümde?
Ayrılmıyoruz güzelim,
Yere düşerken bile.
Tam havadayken biz,
Yağmur yağıyor belki de.
Yağmura karışıyoruz gökyüzünde.
Sonra sarılıyoruz birbirimize,
Tek bir damla olup çarpıyoruz yere.
Dağılıyoruz ama ayrılmıyoruz.