karanlık,
önce odama
sonra camıma vurdu...
elim elektrik düğmesine dokununca
birden kendimi camın arkasından
kendime bakar buldum...
karanlık,
iki ben yaratmıştı...
bir ben ışık altında
bir ben karanlığın kucağında
bakınıp duruyordu birbirlerine şaşkınca...
Fikret Turhan-Yalova,
26.03.2016
Kayıt Tarihi : 26.3.2016 20:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!