İki adım ötemizdeydik hayalken iki şehir ...

İki adım ötemizdeydik
hayalken iki şehir arası
yoklardın ara sıra
yoksa
he deseydik olurdu da demedik
düşleyince her yer bahar yeşerir toprak
düşleyince kollarına atılmak
buz gibiyken sımsıcak
oluşumundan güzel daha da

iki adım ötemizde uzatsaydık elimizi tutacaktık

karlar yağar erirdi
gecelerin en koyu karanlığı örterdi üstümüzü
ve sen yine her sabah
harfleri öptürüp birbirlerine
yaratırdın mucizeler yeni sözcüklerle döndürüp başımı
her saat başı kendini hatırlatarak

arılar çiçeklerden bal toplar
kelebekler
konarken uzun zarif parmaklı hanım ellerine

sorular sorular cevaplar
yargılar yargılamalar
ben de seni seviyorum’dan mahzun kilitenmiş dudaklar diller mandallı
kapı kapı dolaşan ramazan davulcusu misali demek isterdik
biz seviyoruz

kaçak yaşamaktan tükenip günün sonunda
her gün ve her taraf yeni doğmalara gebe
ister istemez
filizlenirdi aşk her taşın altından

göz kırpardı mahalle düğününde çalan orkestra
dans edin der gibi
hayalen dans ederdik
saatlerce
gerçeğinden de güzel
hiç olmazsa kimse kimsenin ayağına basmaz
kıvranmazdı acıdan
tesellisiyle

böyle gecelerin sabahı
uykusuz
mahmur
birlikte gecelemenin sarhoşluğuyla
açar camı bakardık

güneş utanıp hayallerimizden gizlenirdi buluta
safalar getirirdi gün

aşk’ın gizi kalmaz
hep izlenirdi
görüldüğü yerde vurulsun emriyle
aranırdı kırmızı bültenle
*
bu gece perdeni aç bak göğe dinle gecenin ezgisini
gör yangınlarını yananların
gece örterken günahları
anla ızdırabını kuyuya atılanların
gömülenleri diri diri gör yangınları
ve çakılanları çarmıha
gece unutmaz unutmadı gece
gördü vebali gördü günahları duydu ahları

günahtan korktuk biz
iki adım ötemizdeydik
yakındı daha iki şehir arası hayallerimizle
biz her gece beraberdik o uzaklıkta
her geçen saat daha yakın

sen yine birleştirip harflerini söz et sevginden
gerçekte çok çok uzaktı iki adım arası

29/Mart/2013/Cuma/Bodrum

Yüksel Nimet Apel