Tak,diye çalan kapı,
uyandı ihtiyar gözleri çapaklı.
Sevmezdi erken uyanmayı,
ne fayda ısrarlı çalan kapı.
Bir de baktı, dayanamadı sarıldı.
Kızıydı,o ilk göz ağrısıydı.
Bu başından geçen en güzel rüyaydı.
Derken çaldı kapı.
Kapıyı çalan kapıcı.
Açtığın da anladı.
Ekmeğin,peynirin sırasıymıydı.
Gözleri dolmuş,kapıcıyı yokladı.
Kimse yok dedi.Artık kimsede olmayacak.
Mutlumusun be adam!
Beni senden başkası sormayacak..
Kayıt Tarihi : 11.6.2010 02:52:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!