İhtiyar Şiiri - Muhammet Faruk Koca

Ey ihtiyar gözlerin çukurda,
Ömründe bir kez gülmeyen ihtiyar,
Elinde kırk beşlik teşbihin,
Dalar gider bazen gözlerin,
Ayağındaki eski kundurayı,
Dolandıramıyorsun be ihtiyar,
Gidersin sokak başından bir ileri bir geri,
Ağarmış saçların vakti öğütmüşsün belli,
Bir gün göçeceğiz buradan bu elden,
Ayrılmak zor söylemek kolay be ihtiyar,
Karın hasta yatar yataklarda,
Oğlun deli kovalar odacıklardan,
Sanki gidecek yerin varmış gibi ihtiyar,
Ölüm yaklaşıyor vakit dolmak üzere,
Göçmek için hazırlık yapmasın be ihtiyar,
Kırk beşlik teşbihi çevirirsin bir sağa bir sola,
Bir sığara yakıp çekersin içine derin derin,
öksürükler içinde,
Tek hayat arkadaşı bir sığara bir de duman,
Dünyadan elini ayağını çeken ihtiyar,
Hayatı sen daha iyi anlatırsın be ihtiyar.

(Bedir hanın anısına 29.05.1998)