İhsan Üren Şiirleri - Şair İhsan Üren

Ulan kitapsızlar,
Ulan kitaplılar,
Ben ne diyeyim size..!

İşsiz güçsüz uçuk şairim
elimden bu kadarı gelir.

-Ender Üren Özkan’a


Öyle, ah vah edilecek;
bir ahval değil, halim!
Ama;

Kaç kez oldu;
tencere, tava, çaydanlık,
yandı, su bitti, koktu.
İki dize kurtarayım diye
oturduğum masada
çok kez unuttum gitti.

Nasıl batacağım,
Sulara–
N’olacak ağırlığım?

– KELEBEK.

Bu yaz da beyhude bir seferdeyim,
sıkıntıdan öldüğümü yazıyor günlüklerim.
Zamanlı zamansız yağdı yağmurlar,
keyfimizi kaçırdılar.

Yağmurla başladı sabah;
şimdi içine kapanır diyordum kuşlar,
aldırışsız bir curcunaya başladılar,
kuşlara katılıyor soluğum.

İpini yanında gezdiren
Saatler,
- Cellat!

*

Öfkeli şimşeğe benzetmiştim zamanı;
değilmiş, uyuşuk, miskin serseri...
Evsiz barksız, bimekânmış;
nerde sürttüğü,
kime yüz verdiği,
belli olmayan.

Zorbam, aldırışsız zaman;
koparılan çiçeği hızla solduran.
Yaraları sağaltacağı sanılıp
umutları boşa çıkaran.
Aldırışsızlığından gizlice keyif alan,
sevimli canavar zaman.

–Ahmet Uysal’a

Yağmur yağacak gibiydi; sanki bulutlar,
teknede hamurdu...

Güneş doğacaktı; doğdu toraman bir tan,