İhlas Okumak Şiiri - Muhammed Salih Gedik

- Mektebe gitmiyor musun, kuzum?
Deyince anam, aklıma geldi unuttuğum.
İhlas suresini okuyacaktım ezberden.
Ne yapacaktım şimdi, utanırım hocadan.
-Ana, kulhü’yü bilir misin sen?
-Ben bilmem, koş git, bilir deden.
Tek odalı evdi, oda derdik çocukken
Dedemin oturduğu huzur dolu mekan.
Koşup vardım odanın kapısına
Çalmadan kapıyı, açtı dedem, geldik burun buruna.
İşliğinin kollarını sıvamıştı dirseğe
Belli ki hazırlanıyordu abdeste.
-Hayırdır oğlum, kalmışsın nefes nefese?
-İhlası öğret bana, hemen dede.
“kul hü vallahü ehad.
Allahüs-samed
Lem yelid ve lem yuled
Ve lem yekün lehü küfüven ehad.”
-Bir daha okuyayım, beni takip et sen.
-Tamam dede, bir daha oku hele sen.
Ezberlemiştim ihlası üçüncüde
Dedem bile kalmıştı hayrette.
-Maşallah, benim akıllı oğluma.
Deyişini imkan yok unutmama.
Sekiz yaşım ihlas yaşımdı benim
Okudukça, dedeme, dua ederim.
Yıllar geçsede o günden bu güne
Doyamadım ihlasın terennümüne
Yatınca yatağa, koyunca başımı yastığa.
O günün son kelimeleri dolaşır ağzımda.
Huzur kaplar içimi dalarım uykuya.
Mi’raç anılarını anlatırmış Efendim
Ara ara ashabına, amacı öğretim.
Sormuş birinde Bilali Habeşiye:
-Dolaşırken cebraille cennette,
Rastladım insan ayak izlerine.
Kimin? diye sorunca kardeşim cebraile.
-Dostlarından birinin, ait Bilal’e.
-Söyler misin Bilal, seni yücelten ne?
-Sana uyarım ya rasulallah feda canım yoluna
Fakat kıldığım namazda her rekatta
İhlastır okuduğum en çok fatihadan sonra.
-Budur işte seni yücelten zikir.
Siz de çok okuyun, kalmasın gönlünüzde kir.

MUHAMMED SALİH GEDİK