İhanet Saltanatlığı Şiiri - Yavuz Baki D ...

Beyaz incilerle süslü bir ihanetin hüzzam terk edilişlerinde,
kanla çizilmiş sınırların kelimelere döküldüğü,
koca bir ihanet saltanatlığında bütün tahtların tek varisi sensin.
Her fırça darbesiyle beyaz güvercinlerin al boyalı göğsü,
esmer bir kavmin şakaklarından süzülen ter gibi acı yorgunlukla yoğrulmuş ellerinde.
Nefes alışlarında göğsünde bir çekiç gibi beliren,
kalbini dört bir yandan sarmış ihanetine bir saltanat bu kadar yakışır ancak.
Üstüne çektiğin ipekten kumaşın nefes kesen derinliklerinde,
vicdanından yoksun geceye kapatırken gözlerini,
yastığının sağ tarafına koyduğun kalbinin toz tutmuş kaslarında
gözyaşlarının balçık balçık yapışkanlığı bir öfke gibi düşüyor yüzüne.
Gittikçe kararıyor yüzün.
Gözünün yaşına bakmadan alevlere bıraktığın sevdaların zifiri sarıyor tenini,
Sen ki bir ihanet saltanatlığının tek varisi,
Beyaz incilerle saklamaya çalıştığın acıları bir gerdanlık gibi boynuna dizilişi
gülüşlerinde çatlak dudak gerilişlerini bırakıyor.
Pul pul dökülüyor tenin.
İnciler, mücevherler saklamaya yetmiyor vücudunda derin yarıklar açan yaraları.
Sen bu ihanet saltanatlığında kendi ihanetine yenilip köle olacaksın.
Hiç bir zindan gizleyemeyecek sözlerini,
İniltilerin delecek göğü,
Bir urgan gibi saracak boğazın nefret,
Son nefesini verirken kendini göreceksin ihanet saltanatlığında,
Bir ekin gibi biçilecek ruhun,
Kendi yaktığın ateşte yanacaksın,
İhanetin kokusunu ta derinden alacaksın...