İhanet Şiiri - Kamile Kaynak

Ben alışkındım zaten olmazlara.
Oturduğum sofradan aç kalkmaya.
Çaldığım kapıdan eli boş dönmeye.
Heveslerimi kursagımda kalmasına alışkındım.
Ama senin yerin çok başkaydı.
Herkes gitse o gitmez derdim.
Düşersem elini ilk o uzatır derdim.
Herkes sırtımdam vurur yarıyolda bırakırda
O yapmaz derdim.
Yine yuttum ağzımdan çıkan her sözü.
Sende onlar gibisin.
Meğer umut verip zerresini bırakmayanlardanmışsın.
Lan sende mış gibi yapanlardansın.
Seviyormuş gibi.
Düşünürmüş gibi
Varmış gibi.
Çok merak ediyorum neydi sebebin.
Niye yatın bana bunu.
Seni çok sevdiğim için mi
Önceliğim sen oldugun için mi.
Lan kendimi unutup senin için çabaladıgımdan mı?
Söyle ya bana beni ikna edecek birşey söyle
Herseyim sendin.
Üzüldüğümde, ağladıgımda, mutlulugumda
Heyecanlandıgımda.
Her anım her saniyem sendin.
Bri tek sana sıgındım ben.
Biliyordun lan gidersen yıkılacağımı biliyordun.
Bile bile nasıl yıktın beni.
Niye lan bu ihanetin sebebi ne söyle.
Allah aşkına birşey söyle, söyle.