İhanet Şiiri - Köksal Gündoğdu

Düşünce bilmek ister,düşünce seni görmek,
Hafızam yanılsada,düşerken bile sevmek.
Ben sevdayı bilirim,sana hiç sözüm olmaz,
Gönlün hercai olmuş,ne yazık ki uslanmaz.

Umuda ateş topu,yaşadığım gerçekler,
Herşeyden önemliydim,bumu verdiğin sözler.
Bir oyun ki oynadın,yüreğinin masalı,
Senin yaptıklarına,yeminin şaştı kaldı.

Yılların özlemiydin,seni sevdim bir kere
Otelaşlı günlerde,sevgin düştü denize.
Bakışlar kadehinde,çam kokulu meylerle,
Aşkı papatya sandın,koparıp attın yere.

Gönlünmü tutulmuştu,basiretin bağlandı!
Böyle ansız gidişin,sebebi aşka vardı.
Yanağımdan süzülen,tesellimdir sevgime,
Öyle bir sevda ki bu,küskün etti kendime.