İftira Ateşini Zem Şiiri - Mehmet Ali Var

Nice masum insanlara,
Kasten çamur atanlar var.
Konuşulan lisanlara,
Şeksiz yalan katanlar var.

Ne ise dervişin fikri,
Olurmuş dâima zikri,
Unutup ömrüne şükrü,
Sağa sola çatanlar var.

İnsan diye bulmuş değer,
Nimet deryasında yüzer,
İsyan edip Rabb’e beşer,
Günahlara batanlar var.

Su uyur; uyumaz düşman,
İhanet düşünür her an,
Vermemek için tek aman,
Hazır duran pitonlar var.

İstemez dünyada huzur,
İftirada görmez mahzur,
Hayatında yoktur düstur,
Fitne ile yatanlar var.

Irzaysa çalınan kara,
Yıllarca kapanmaz yara,
Temizlemez hiçbir para,
Yaşanılan bühtanlar var.

Atarak kalpten vefayı,
Sürerler zevk u safayı,
Menfaat denen o payı,
Baş üstünde tutanlar var.

Önemsizdir helâl-haram,
Kul hakkına yok ihtiram,
Olmuş nefsin emrine ram,
Tüm deveyi yutanlar var.

Bulamaz yüze cesaret,
Gizli konuşmaktır âdet,
Yapıp sinsice adâvet,
Hâin gezen fettanlar var.

Varoğlu, ateştir bühtan,
Dâim korusun Yaratan,
Aramızda türlü şeytan,
Dîni pula satanlar var.