İdamlık şiir Şiiri - Leadri Leadri

Asaletini aşağı mahallede kavgada kazanmış,
Yani asilliğe kırık bir burun bırakmış,
Hala kaldırım taşlarından kale kuran çocuklar var şehirde.
Kovadaki suda yüzdürdükleri kâğıt gemiyle,
Hayalde olsa okyanuslar aşarlar,
Kim bilir belki de bu yüzden maviye âşıklar,
Hala her saklambaçta kirli sakalımın ardına saklanırlar.
Ve ben onlardan çaldığım,
Sağı solu yara bere, üstü başı toz toprak
Kafiyelerden uzak,
Devrik cümleler biriktiriyorum, hayatın devrik âşıklarına
Ve ne zaman bir şairin satırlarına deyse nazarlar ,
Çocukluktan kalma bütün yaralarım sızlar,
Zaten o zamanlardan geriye kalan tek hatıra, üstü kapalı yaralar…
Oysa hercailer öpecekti alnımdan,
Iskartaya ayrılan bütün acıları saldılar üzerime
Ve ne zaman salkım saçak dökülse kalemim beyaz sayfalara,
Bir serçe yanaşır yokluğunun ortasında mısralara,
Göğsünde sevda, kanadında son yaprağına ömrüm takılı bir papatya,
Sevmiyor ulan diye haykırır sol yanıma…
Oysa o yan sol yanım, yani sen yanım
Şimdi cehenneme denk her yanım,
Yokluğundan kalma bu artık şiir,
Sonu yazılmamış yarım kalmış şiirin yarım,
Varsın okumasın kimseler bu senli olan son yazım,
Sen yoksun ya tüm şehir yarım…
Fakat gökkuşağını atkı yapacaktım boynuma,
Hayal bu ya işte, hala aklımda çocukluktan kalma,
Bir ip bağlayıp en parlak yıldıza,
Sahip olmak uçurtmaların en kralına,
Beyaz bir gömlek, fiyakalı bir kundura,
Kıyak bir meltem dokunacaktı saçlarıma,
Anlamsız bir hayal işte ecza olur yaralarıma,
Maviye de küskünüm artık,
Oysa umutlu yazılarım vardı matematik defterimin arkasında,
Birde adımı kazırdım sıralara,
Şimdi ise idama mahkûm cümlelerim
Ve kendi sehpasına kendisi vuracak kadar cesurdur şiirlerim