İçtenliK Şiiri - Sinan Karakaş

Tomurcuklar yanaklarda, gamzelere dönüşmüş,
Ateşlerin kızıllığı, dudak diye görünmüş,
Işık saçmış gözlerinden,şule şule yürümüş,
Dut yemiş bülbüle döndüm, defterlerim dürülmüş.

Uzun uzun saçlarından, kement yap da beni tut,
Bir tebessüm eyle bana, olsun bana bir umut,
Selvi dal gibi uzanmış, bekliyor gökte bulut,
Kaybettim tüm bilincimi, beynimde patlar barut.

Otuz iki adet dişi, inci gibi dizilmiş,
Hilal gibi kaşları var, yaya benzer gerilmiş,
Gözlerinin muhafızı, kiprikler şulelenmiş,
Ses çıkmıyor dillerimden,sözcüklerim silinmiş.

Burun desen fındık gibi, ölçüsü tam yerinde,
Beli sanki fidan gibi, incecik kemerinde,
Mehtap gibi huzur verir, yansıyor gözlerinde,
Güneş bile sönük kalır, güzelin karşısında.

Sözcüklerim anlatamaz, gördüğüm güzelliği,
Alır aklından insanı, kaybettirir benliği,
Ne mümkündür seyrederken, düşünmek çirkinliği,
Güzel yalnızca bu değil, sevilir içtenliği,