İçten değil Şiiri - Sabri Ceyhan

İçten değil...

İçten değil gülümsemeler,
Hinlik yayılıyor yüzlere.
İçten değil dostluklar,
Kuyu kazmakla meşgul duygular.
İçten değil sevmeler.
Dışa vurmuş sahtelikler.
İçten değil denizdeki dalgalar,
Kıyıya hınçla vuruyorlar.
İçten değil kanat çırpan kuşlar.
Beraber raks etmiyorlar.
İçten değil şu bahar havası,
Açmaya korkuyor papatyalar.
İçten değil Nisan yağmurları,
Yeşermiyor üşümekten dallar.
İçten değil gökyüzü,
Göstermiyor yüzünü yıldızlar.
İçten değil kucak açmıyor hayat,
Dört duvara soluyor nefesler.
İçten değil sokaklar,
Yalnızlığa volta atıyorlar.
İçten değil şu tüten bacalar,
Sıcak vermiyor yanan ocaklar.
İçten değil şu sokak lambaları,
Öyle loş görünmüyorlar.
İçten değil doğan güneş,
Yüzlerle selamlaşmıyor.
İçten değil koşuşturmalar,
Ses vermiyor kaldırımlar.
İçten değil şu insanlar,
Umursamaz davranıyorlar.
Ve
Yaşamak bile içten değil...