İçten...Daha İçten... Şiiri - Şair Siyah

gözlerim bozuldu...
sıtmam azdı...
titremeler daimi...
varlık..ehh.işte...
hergün derimin biraz daha soyulduğunu görüyorum
ve canım yanıyor...
derimin altındaki solucanlar sırıtarak bakıyorlar bana...
nasıl bir kuyudayım bilmiyorum...
ayaklarımı bastığım yer hazımsız kusmuklarımla dolu...
herkes beni rüyasında gördüğünü söylüyor..
bense hala
cinlerle perilerle sevişiyorum
gözü açık ölümlerimde...
gözlerimi kapatacak
bir allahın kulu çıkmıyor...
yada üstümü örtecek...
öldün artık diye gerçeğitükürecek....

bir mahremiyeti vardı sevgilinin...
camlar sevişmelerden buğulandığında
resimleri çizerdim adsız tuvallerime...
hastalığım ilerliyor...
öksürmelerim daimi...
ne kadar da içimde kalmışım...
şimdi kalan zamanlarımın üzerine yatıp
tüm çıplaklığımı hüzün röntgencilerine bırakıyorum...
kollarımı iki yana açtım derin nefesler alıyorum...
aşk soluyor ama yine kan tükürüyorum...

sevgilimin dudakları vardı...
öpmekten korkardım...
öperken kopardım...
şimdi..sevgilimin dudakları benim dudaklarım...
ama ağzımda kan ve irin...
neden kopardın sevgili...

dün gece sevgilimin göğsünde uyudum...
sıcaklığını ve sehvetini içtim...
kadifemsi tenine dokundum...
şaraba ve aşka kattım...
mide bulantılarıma ....

yine geldiler...
ve bozdular beni...
kemanımın telini kopardılar...
içten..ve daha içten...