İçimizden Biri Şiiri - Pervasız Cevahir

Yarıda kalmış aşkların muhakemesi içinde,
İçimizden biri göklere açıldı;
Neden gittiğini söylemeden.
Yaşanmamış hayallerle doluydu kanatları.
Kırılmış kalbinin verdiği güvenden,
Bulacak sanıyordu gerçek aşkı.

Her an yeni bir ümit vardı,
Her yeni ümitle bir an..
Gök,bulutlarıyla gösteriyordu dışından:
Olmuşlarla olmamışların farkını.
Bitmiyordu, yağmurda bulutlar.
Her damla acısını çıkarıyordu , olmamışlardan.

Gözlerin önünde biri ardında biri.
Dışında ne varsa yeni, ne varsa gerçek.
Yeni düşlerle gelen yeni duygular..
Hani, eski kalbi olmasa hâlâ,
İnsanın ömrünce devam edecek!
Gözlerin önünde biri ardında biri..

Anladı, ümitle tükenmişliğin birleştiği noktada,
Yeni manzaralarla gelen yeni bakışlara,
Yenilikleri bağışlamayan kalbinin;
Nasıl yırtıcı vahşice direndiğini.

Anladı, bütün yaşanmışların, yaşanıyorların,
Ve bütün yaşanacakların,
O kalbinin içinde:
Kendisine varmadan eskidiğini..