İçime sinmiyor Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Gözümde gönlümde tüm varlığımda
tek sen varmışsın sevgilim meğer
sensiz buralar içime hiç sinmiyor
bilsen güneş burada nasıl muhteşem
bir panoramayla gurubediyor
nereye gitsem farkettim ki ellerin
ellerimde bırakmıyor sımsıkı tutuyorsun
sensiz içime sinmiyor bu güzellikler
yediğim içtiğim gezdiğim yerler
her şey burnumdan geliyor birer birer
bazen gece yarılarına kadar
balkonda öyle sesiz oturuyorum
Işıkları bile yakmadan

denizin hışırtısını dinliyorum
yıldızlarla kendimle konuşuyorum
çoğu kez niye böyle diye ağlıyorum
İçin için çaresizlikten inan
bitişik dairede yeni evli bir çift var
balkonda görüyorum her zaman
sanki inadıma her an her an
gözleriyle sözleriyle sevişiyorlar
denize bile gittikleri yok
biz de öyleydik değil mi bir zamanlar
hem kıskanıyorum onları hem de
içtenlikle dua ediyorum ömür boyu
ömür boyu sürsün diye aşkları.
geçen akşam göz göze geldik
kadınla
selam verdi gülümseyerek
niye yalnızsınız diye sorar gibiydi
sanki bir su damlası belli ki yaşı da küçük
güzelliğine de şımarık değil
çok mütevazi hali tavrı
hele bir de hatır sorması var utandım inan
sen görsen sen de seversin

geceleri uyuyamıyorum içim sancıyor
şimdi çık gel desem sen de ama olmaz ki
telefonların tatmin etmiyor çık gel desem
ama biliyorum yine burada bile kavga ederiz

uzakta bir yerlerde bir şarkı çalıyor
bir türlü çıkaramadım çok aşina geldi nedense
neydi adı acaba dilimin ucunda
sen olsan hatırlarsın bildik bir şarkı

canım
biriciğim canım özledim seni
hiç bir şey içime bir türlü sinmiyor
son kez aşkımız adına sana söz veriyorum
ant içiyorum asla asla bir daha
seni üzmeyeceğim

telofonumdan bakman bana
yetmiyor.

Haziran -2007 -Ankara