İçimdeki yara Şiiri - Murat Pirbudak

umutlar taşıdım çoğu zaman
martı kanadında, rüzgar uğultusunda
sevgiliye name diye yolladım
özlemlerimi yüreğimdeki volkana vurdum
yar yüreğimde bir kurşun yarası
çıkarsam sanki acıdan ölecek gibi oluyorum
bir hasretti belki bir takıntı
seviyormuydum seviyordum
insan içindeki çocuksu düşleri nasıl severse
bende içimdeki bu yarayı
öyle seviyordum
kırgınmıydım bilimiyorum
insan içindeki ihanete nasıl kırgınsa
bende öyle kırgındım içimdeki çocuksu düşlere
baş ucumda masal gibi büyütüyordum hayalini
ve kabus oluyordun
sanki bir uçurumdan düşüyordum
ecele söz veripte tutmamış gibiyim
ölmeyi çok istedim
seni her düşündüğümde şakağımda bir namlu
bir türlü ölemiyordum
tatlı bir heyecan gibi duruyordun yorgun kalbimde
ne zaman bu heyecan diner işte ben ozaman biterdim
belkide bu yüzden felaketim oluyordun
seni her düşündüğümde
tutunacak bir dal arıyordum
sen çıkmıyordun yine karşıma gözlerimin önünden kaybolduğun gibi
ve ölüyordum adını sayıkladığım anda
düşüp kalıyordum bi yerlerde
öylece gelip elimden
tutacak bir seni bekliyordum
ve sen gelmiyordun
ve anlıyordum ki
umutlar yalan olsa bile
sen gerçektin yokluğun kadar