İçimde bir ürperti,
Sessizce titriyor bedenim,
Gecenin soğuk nefesi gibi,
Dokunmadan geçip gidiyor.
Sözler suskun, kalp ağır,
Her nefeste derin bir sızı,
Gözlerimde kaybolan düşler,
Bir hayalin izinde yanıyor.
Rüzgarın fısıltısında,
Kaybolan umutlar var içimde,
Yalnızlıkla örülü bir perde,
Örtüyor kalbimin kıyılarını.
Bir adım atıyorum karanlığa,
Korkular saklanıyor gölgemde,
Ama ürperti, bilirim,
Bir hayatın başlangıcıdır sessizlikte.
Kayıt Tarihi : 14.6.2025 23:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiir, insanın iç dünyasında hissettiği derin bir tedirginlik ve hassasiyeti anlatır. Şair, içindeki ürpertiyi, yalnızlık, kayıp ve umut arasındaki ince çizgide varoluşsal bir his olarak tasvir eder. Gece ve karanlık metaforları, ruh halinin karmaşasını ve bilinmeyene doğru atılan adımları yansıtır. Sessizlik ve soğukluk, bazen korkutucu olsa da aynı zamanda yeni başlangıçların, farkındalığın ve içsel dönüşümün habercisidir. Şair, bu ürpertiyle hem korkar hem de büyür; çünkü bu his, onu hayata, duygularına ve kendine daha derin bir bağla bağlar. Şiir, okuyucuya içsel sarsıntıların, kırılganlıkların ve umutların iç içe geçtiği bir ruh yolculuğu sunar.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!