Sen de kavgalarımın geride bıraktığı,
Onlarca cesetten birisin.
Yerde kan, revan, feryat ve pişmanlık,
En derin uykusundan karanlığı;
Ve gri bir sabahtan aydınlığı,
Uyandırıyor.
Ve artık sen de benim, benimsin!
En derin denizlerin,
En kuytu köşelerin fenerisin.
Sen ki fenerlerin en cılız, en sönük;
En yetersiz halisin.
Bu berbat aydınlığa muhtaç mı,
Yoksa halinden memnun mu geceler?
Sen ki biçare bir kabulleniş,
Sen ki gözyaşlarına rağmen seviş...
Ağlamak da memnuniyetti, değil mi geceler?
Esma Naz YarKayıt Tarihi : 7.5.2025 23:14:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Hikayesi:
hayatımın en nafile çabasına, kendime yaptığım en gülünç haksızlığa ithafen.
beğeni ile okudum
dilinize sağlık
TÜM YORUMLAR (1)