Gözünden akan 1 damla gözyaşını seviyorum mesela
Serinleten rüzgarını
Nefes alışını
Huzurunu seviyorum
Saçlarının savruluşunu seviyorum mesela
Hoyrat davranışını
Çocukça tebessümünü seviyorum
Gülünce dudağının yanında beliren çizgiyi,
Gözlerindeki minik çocuğu
Kalbindeki kuraklığı seviyorum mesela.
Ben, seni sen yapan her şeyi seviyorum da sen beni ben yapan şeyleri sevemedin Asuman.
Kalbimdeki kuşların uçuşuna,
İçimdeki çocuğun hayranlıklarına,
Koşup oynayışlarıma bir sen alışamadın.
Sessizliğimdeki çığlıklarımı bir sen duyamadın.
Yüreğim kanat çırptı usulca; yalnızlığa, sessizliğe ve sensizliğe.
Bir sen görmedin beni.
Gökkuşağı açtı şimdi, yağmurlu sisli bir günde.
Gökyüzü gıpgri, kuşlar uçmuyor, rüzgar esmiyor.
Havalar sen gideli daha da soğuk sanki.
Kağıttan yelpaze yapardık ya hani,
Kiminki daha iyi olacak diye yarışırdık.
Yelpaze de yapmıyorum artık.
Sokaklar ıssız, her yer sensiz ve de sessiz.
Bu sene de bahar gelmedi.
Sensiz yapraklarım kurudu mesela
Kalbimin bozkırı bu sene de yeşermedi.
Gül Kaplan
Kayıt Tarihi : 21.5.2025 08:46:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Şiir birden fazla olaydan etkilenerek yazılmış olup herhangi bir insan için yapılmamıştır. Her gün uyanıp fark ettiğimiz doğadaki canlılığın ve değişimin etkisiyle sevenin gözünden sevdiğini nasıl görünüyoru iletmek istedim aslında. Değişimi, dönüşümü ve kendi içindeki canlılığı fark eden seven her koşulda sevdiğini kabul ediyor. Kendine dönüp neyin eksikliğini yaşadığını fark ediyor , tıpkı doğa gibi aşırı yükleme tahrip edip tüketiyor.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!