İçimdeki Minik Kuş Şiiri - Karadavut

Seni unuttum mu sandın bağrımdaki minik kuş?
O çocuksu çizgilerdeki yarım küçük kız sendin.
Tatlı tatlı gülümseyen yüzünden eksik olmayasıca şuâlar, seni tamamlayasıca bir bülbüle akıyor...
Sevgin benim memleketim ama sıcaklığın yanımda yokken karayeller ikimiz de vurur.
Bilirim senin de için buruk ve o minik kız sahilde yapayalnız benim gibi.
Titreriz karşılılklı iliklerimize kadar; uzak memleketlerdeki gibi her dokundukça rüzgâr.
İçimizdeki sessiz çocukların sağ yanaklarından minik gözyaşları damlar.
Sen beni tamamlayana kadar bitmeyecek bu ayaz.
Ben seni tamamladığımda fecre inecek bir merdiven bulacağım, sehere doğup güneşle birlikte gülleri getireceğim yanaklarına.
İçimde kimseciklerin dokunmadığı küçük bir yetim çocuk var.
Denizlere sığmayan hayalleri okyanuslara dökülen umutları var.
Herşeyi verse yaradan doymaz minik yüreği; sana ihtiyacı var...
Duyarsan bir gün yârim bağrımdaki bu buğulu sesi,hiç durma koş koş gel ellerimdeki gökkuşağında buluşacağız...
Koşa koşa gel bağrımdaki karahindibalara...Bir bir uçuruversin nevbahar tohumları kederlerimi uçuşturuversin yamaçlarıma...
Seninle son bulsun bu kadim halvetim...
Seninle tütsün ocağım, yuvamda pişmemiş çorbaların acısı çıksın...