İçimdeki Kız Çocuğuna Mektuplar

İçimdeki Kız Çocuğuna Mektuplar

Okuyamayanların Arasında Bir Okur Olmak

Bir ev düşünün
duvarları susturulmuş kitap sayfalarıyla örülmüş
bir masa düşün
üzerinde hiç açılmamış bir gazetenin hayali var
bir kadın düşün
çocukluğunu kalemle kurutan ama
bir türlü sesli okuyamayan

Ben okurdum yüreğim
sayfalarla konuşurdum
harflerin arasında yürürdüm çıplak ayakla
çünkü orasıydı bana ait olan tek dünya

Evdekiler bilmezdi
bir çayın buharında dizilen cümleleri
ya da sessizce altını çizdiğim satırları
Bilmezlerdi çünkü bilmek istemezlerdi
çünkü bilen bir kadından hep korkarlardı

Ben bir sayfa açınca
onlar bir perdeyi kapatırdı.
Ben bir kitap alınca
onlar bir kapıyı kilitlerdi

Ama unuttukları bir şey vardı
Ben içime açtım o kitapları
İçimle okudum, içimle yazdım
içimde gizli bir kütüphane kurdum
Biri yıktıkça birini
ben bir şiir daha ezberledim

Ve bugün
bütün o susturulmuş yılların
en güzel cümlesini sana okuyorum

Ben sustum, kelimelerim konuşmayı hiç bırakmadı

Kitapların Yasak olduğu yakıldığı bir evde
Bir Kütüphane Kurdum içimde
Çünkü içimize kurduğumuz şeyleri
hiç kimse yıkamaz
Tıpkı içimizden konuştuklarımızı kimsenin duymadığı gibi.

Azra Nimet Öner